Pannekoeken

Gisteren heb ik pannenkoeken gegeten.
In m ’n eentje. Een hele stapel.
Gisteren was de geboortedag van mijn vader; hij werd geboren op 30 oktober 1927.
Hij stierf op 31 december 2012.
Gisteren was een moeilijke dag. Ik miste mijn vader, vooral op wat zijn 86^e verjaardag had moeten worden. Lief dat mijn man eraan dacht en mij ’s morgens rode rozen gaf, vlak voordat hij de deur uitging. “Voor je vader”, zei hij alleen maar. Zijn gebaar ontroerde me, ontroert me nu weer.
Ik zette de rozen bij mijn vader ’s foto en ik vond het mooi zoals die rode rozen afstaken bij de zwart-witfoto, waar mijn vader zo stoer op staat. De rode rozen hadden iets feestelijks en iets droevigs tegelijkertijd.
Toen ging de dag gewoon van start met al die dingen die horen bij een alledaagse dag.
Tegen etenstijd vroeg ik me af wat ik zou gaan eten.
Mijn man at buiten de deur en dus kon het helemaal mijn keus zijn.
En ineens wist ik het: pannenkoeken! Ik ging pannenkoeken bakken!
Pannenkoeken, het lievelingseten van mijn vader.

.

Vroeger thuis bakte mijn moeder regelmatig een grote stapel. Zij kon dat als de beste en wij waren altijd erg trots op mijn moeder ’s pannenkoeken, als er vrienden van mijn ouders of vriendjes van mijn broertje of van mij kwamen eten.
Toen mijn moeder te oud werd om zulke lekkere pannenkoeken te bakken en het te veel gedoe vond, al dat gebak voor maar twee personen, verschoof het pannenkoekenritueel naar mij en mijn gezin.
Als mijn ouders kwamen eten kon ik vooral mijn vader geen groter plezier doen dan pannenkoeken bakken.
Ik was trots op het in de lucht laten keren van de pannenkoeken en werd daarin aangemoedigd door mijn vader en mijn zoon.
En ik was érg trots als mijn vader mij een compliment maakte over de kwaliteit van mijn pannenkoeken. Hij zat er altijd zo heerlijk van te smullen, liefst genietend met zijn ogen dicht.
De pannenkoeken met spek waren zijn favoriete pannenkoeken, met stroop, veel stroop.
Gisteren bakte ik een kleine stapel, dekte de tafel voor mij alleen en stak een kaarsje aan bij de kleine foto van mijn vader die op tafel staat.
Ik genoot van mijn pannenkoeken, ze smaakten heerlijk!
Vooral die ene, met spek…

“Deze is voor jou, pap!”

Betty

Eerdere verhalen